De doolhof

schot op deze plaats ter aarde zou bestellen. Voor de kerkhoven beslist de priesterschap wie wel of niet in gewijden grond mag rusten, maar de graaf van Auzun kon op zijn eigen grond in zijn eigen grafkelder opnemen wien hij waardig daartoe achtte. Zeker wenschte ik later, na de komende campagne, voor hem en den gewezen graaf de gangbare wijze van bijzetting, maar thans kon ik niet meer doen dan het overblijfsel van den jonker zonder plichtpleging brengen waar het behoorde.

Jeröme opende den grafkelder en wij plaatsten den koffer naast de rij steenen sarcophagen, hij stond er aandoénlijk simpel tusschen hun verweerde statigheid. Een oogenblik bleef ik staan en keek rond. Maar het smeedijzeren hek knarste, Jeröme scheen haast te hebben.

Plotseling nam ik een besluit. „Kom binnen, man,” zei ik.

Hij kwam en zag mij vragend aan.

„Jeröme,” zei ik, „wij hebben onze belofte gehouden en geen woorden teruggeroepen waarvan de echo hem die ze sprak, zou bezwaren. Je bent een loyaal dienaar. Maar er is een ding dat ik wil weten en je zult mij moeten zweren dat je waarheid spreekt. Hier sta je voor alle Auzuns die ooit hebben beschikt over het lot

142