De doolhof

haar gelukkiger maakte dan jij ? Zelfs d’Angers heeft je gesmeekt om genade voor recht te laten gelden. Enfin, jij hebt het familierecht in handen. Mij kun je opsluiten en haar martelen met de onzekerheid wat je me aandoen zult. Maar ik zweer je, de marteling wordt vergolden. Ik heb geen hoop meer dat ik levend uit deze kamer kom. Ik heb begrepen waarom ik nu al vier dagen geen eten krijg. Jij wilt den erfgenaam voor jou alleen houden. Maar dit zeg ik je, je zult geen rustig uur meer beleven. Je zult altijd in haar oogen lezen dat je een moordenaar bent en het kind zul je erop aanzien, dat het mijn kind kan zijn. In iederen trek en in iedere beweging zul je mij terugvinden en als je naar jezelf zoekt, zul je je schamen dat je het kind een moordenaar tot vader wilt geven. Ik benijd je nu niet meer, Charles. Ik heb je niet vaak benijd, want op mijn manier heb ik van je gehouden. Dat ik meer van Yvonne hield, was niet mijn eigen schuld. Zij hield van mij en ik van haar, wat kon ik daaraan doen? Tenslotte is het eenige wat ik weet nu ik sterven ga, dat er een lieve vrouw is geweest die van mij hield. Om niets anders dan wat ik ben, een domme lichtzinnige vent en daarvan heeft ze willen houden. Neen Charles, jou benijd ik niet. Zelfs niet omdat je het kind zult zien, je zult het toch anders zien

135