De doolhof

ze houding hervonden Ik kon hem zelfs geen ongelijk geven en weerhield hem niet toen hij verlof vroeg om de kamer te verlaten.

Ik bedacht alleen dat hij mij, dien hij als kleinen jongen had gekend, wel nooit geheel zou gehoorzamen zooals hij het zijn vroegeren meester had gedaan. Maar was dat een nadeel?

Toen zette ik de cassette naast mijn fauteuil op den grond en nam het papier op. Half vergaan van vocht en ouderdom kleefde het aan mijn vingertoppen, een zeer onaangename gewaarwording. Maar elke lichamelijke tegenzin werd onbelangrijk bij den schok dien de lezing van den brief mij gaf.

„Mijn waarde broer. Nu ik de lus heb geknoopt van het stevigste touw dat hier beneden was te vinden, is het niet meer dan billijk dat je zult weten wat je mij hebt aangedaan. Waarom heb je mij Yvonne niet gelaten? Jij hebt haar afgebedeld van Zijne Majesteit, maar mij heeft ze liefgehad. Jij had alles, je was het hoofd van de familie, je had de goederen, den titel, het verstand en ik was maar een jonge losbol. Waarom heb je mij niet het eenige gelaten dat ik had? Zij hield van mij. Waren wij Auzuns niet hoog genoeg, om onze eigen wet te maken? Had je haar mij niet kunnen laten toen je wist dat ik

134