Bruiloft in Europa

me, hoe eerder jullie die knapen kwijt bent, hoe beter. Weten ze wie jullie zijn?’

‘Natuurlijk niet. Ze liggen nog ingepakt zoals we ze vannacht hebben meegenomen, netjes in hun dekens gerold, en een tentzeil eromheen.⁵

‘Nu, we zullen zien,⁵ zegt Ladislaus. ‘Het is me alleen nog niet duidelijk wat ik hiermee te maken heb. Fritz is geen aangesloten communist en jullie hebt mij ook niet om raad gevraagd toen jullie je kring hebt opgericht. Alleen Julius is bij ons aangesloten voor zover ik weet.⁵

Daniël heeft de tweede versnelling ingeschakeld, de wagen trilt en loopt een helling op. Ook hem is niet duidelijk waarom Julius wilde dat Ladislaus werd geroepen, maar hij heeft zijn orders, Julius is de leider.

‘Voor privé aangelegenheden van de heren studenten heb ik geen tijd,⁵ gaat Ladislaus voort, ^cen als jullie werkelijk een af weergroep wilt vormen, moet jullie in individuele gevallen ook zelfstandig weten te handelen. En verder dan het individuele gaan jullie aspiraties niet, als ik goed zie.⁵

Ja, toch wel. Daniëls aspiraties gaan verder, veel verder. Hij verlangt naar een wereld waarin de mensen als broeders verkeren, waarin het leed van de een het leed van de ander is en een grote vreugde om het schone leven allen samenbindt, hij verlangt naar zon, naar schoonheid, naar liefde, voor allen, - hevig verlangt hij en weet niet, dat het zijn eigen twintigjarig hart is dat zo verlangen moet.

Hij zou zich willen rechtvaardigen voor Ladislaus, hij kan diens minachting niet verdragen waar hij zich toch doorstroomd weet door dit vurig verlangen en het slechts moeilijk verbergt onder de zakelijkheid, die hij als een masker voor zijn offerbereide, bewogen ziel spant. Hij