waar? maar hij zal er wel bovenop komen.5 Daniël zwenkt om een vrachtauto. ‘Verminkt? Ja, inderdaad, - zo zou je het kunnen noemen - ze hebben hem gecastreerd.’ Hij bijt zijn tanden op elkaar, de wagen rent blazend een helling af.
Ladislaus fluit zachtjes. ‘Zo iets heb ik al lang verwacht/ zegt hij dan.
‘Verwacht?’
‘Ja, dat was vroeger in Rusland overal de methode als een Jood het aanlegde met een christenmeisje. Alleen gingen ze daar minder geciviliseerd te werk, - ik heb in de krant tenminste iets gelezen van een deskundig gelegd verband.’
Daniël voelt plotseling hoe zijn redeloze afkeer van Ladislaus hem vanuit een onvermoede diepte opwelt naar de keel. Wat kan dat toch zijn?
‘Vertel me nu even geregeld wat ik hiermee te maken heb,’ zegt Ladislaus. Hij is de Oostenrijkers maar matig goedgezind, het is een romantisch volk dat niets weet te organiseren, veel te emotioneel.
Daniël zit nu weer rustig achter het stuur, — hij is alleen iets opzij geschoven, de hand van Ladislaus lag tegen zijn jasje.
‘Fritz Weissenstein ligt in het Rothschild-Spital, wat er gebeurd is, weten we van de assistent, dat komt natuurlijk niet in de krant. Hij schijnt onder narcose behandeld te zijn, men weet niet door wie en waar, hijzelf wil niets zeggen.’
‘Natuurlijk,’ knikt Ladislaus, ‘wat heeft de politie ermee te maken? Die bemoeit zich alleen met zulke dingen als ze wat van je te weten wil komen, anders laat ze je kalm in de derrie liggen.’
‘Ze hebben Fritz gistermorgen gevonden in zijn eigen auto voor de woning van het meisje...’
4*