De wonderbare genezing

elkaar zoenen en warm liggen bij elkander. Omdat ik hoor hoe ze hijgen. Omdat ze zoo deftig gekleed zijn en rechtop loopen als ik ze ontmoet en ik weet, dat ze naakt liggen tegen elkander.

Ik geloof, dat ik gek zal worden.

Gekken zeggen de waarheid. Eindelijk heb ik de waarheid gezegd.

Och, de waarheid is heel anders.

Ik heb vergeten, dat er andere dingen zijn, een heel andere waarheid.

De lucht en de boomen natuurlijk. En de vogelzwermen, die wiekten boven mijn hoofd, dat de lucht trilde en woei als een groote adem, dien middag in het Park. En Pedertje bij zijn kanaries. En de jongetjes van juffrouw de Groot, die zoo zoetjes speelden in de gang en fluisterden omdat ik ziek was. En juffrouw de Groot, die mijn vieze emmers moest leegen en toch medelijden had.

En dokter Soerde, mijn vriend.

God, geef me oogen, die de heele waarheid kunnen zien.

N u zal ik de heele waarheid schrijven. Omdat ik heelemaal alleen ben, den heelen dag en omdat een witte stilte valt in zachte vlokken. Omdat al mijn tranen zijn gehuild.

Ik houd toch van een mensch. Van Soerde. Van hem. Met hem zou ik willen leven een lang leven zonder einde.

43