De wonderbare genezing

tijdens den oorlog, zullen ze ophangen aan den eenen kant van de zaal tegen zwarte en roode doeken. En al de oproepen die de vredesbonden en de pacifisten na den oorlog hebben uitgegeven, komen aan den anderen kant, tusschen witte vanen en groen. En de boeken van de pacifisten komen op lange tafels. De zaal kost natuurlijk veel geld, maar het wordt een groote propaganda. Er zullen lezingen worden gehouden, op de beide Kerstdagen. Ik moet er heen van haar, ze wil me komen afhalen; natuurlijk zal ik niet hoeven gaan, want ik mag dan toch nog niet uit. Maar daar dacht ze niet aan.

Ze heeft me een boek achtergelaten. Ik denk wel, dat ik het niet lezen zal. Er staan alleen gedachten in, over de wereld en over God, en dat vind ik zoo moeilijk. Ik lees liever verhalen over menschen.

Ik weet niet meer hoe alles is.

Ik heb wel nooit precies geweten welke dingen er zijn in de wereld en ze gekend en geteld, zooals Jopie. Maar hoe de dingen waren, die ik ontmoette, dat wist ik. Nu weet ik het niet meer. Dokter Soerde heeft me in de war gemaakt. Hij zag een heel andere Pedertje, dan ik kende. En die Pedertje bestaat ook, ik had hem alleen niet gezien.

Ik was namelijk boven bij Pedertje, want ik wist niets te doen binnen de twaalf vierkante meter van mijn kamer en ik kon niets meer zien in het vierkant van de tuintjes en de veranda's omdat de avondmist er overheen zakte. Dus bedacht ik, dat ik Pedertje's kanariekweekerij zou kunnen bekijken. Ik was ook nieuwsgierig naar het Pedertje van dokter Soerde.

34