De wonderbare genezing

vinden. Hij is heel rijk en heeft geen kinderen, dus hij hoeft niet den heelen tijd aan geld te denken. Dat zegt ze of ze hem benijdt.

Ze weet alles van hem. Eigenlijk weet ze alles van iedereen. Alles wat er te weten is, precies als Jopie. Ik weet van de dingen alleen dat, wat geweten wil worden.

Van hem weet ik, dat ik hem kan aanzien zonder dat ik mijn oogen weer hoef weg te doen. Als ik tegen hem spreek, worden zijn oogen wijd en diep, of hij ontvangen wil, wat ik heb te zeggen. En dan kan ik ook alles vertellen.

Van mijn kantoorwerk heb ik verteld. En van moeder. Hij luisterde en vroeg niet. Hij knikte alleen. Toen heb ik ook verteld van Rob. En dat ik niets meer heb. En ook heelemaal niets ben.

Nu heeft hij me gisteren een boek meegebracht, Le lys dans la vallée. Maar ik durf er niet aan te beginnen, ik ken maar zoo weinig Fransch. Zou hij hebben verwacht, dat ik de talen ken ?

Jammer dat ik niet knap was op school, nu moet ik het boek teruggeven.

Hij heeft geen kinderen. Hoe kan hij dan de jongetjes zoo goed begrijpen?

Hij doet niet lief tegen ze, alleen gewoon, alsof hij het prettig vindt om ze te ontmoeten.

Ze zorgen wel, dat hij ze ontmoeten moet. Ze staan 's morgens te kijken of hij aankomt, want ze hebben nog goede herinneringen aan hem uit den tijd van de mazelen. Jopie heeft voor me opgeteld aan zijn vingers,