De oude zaak Godefrooi

63

Dirk keek haar verbaasd aan en at een plak worst van zijn boterham af.

—    Wat bedoel-u ? vroeg hij eindelijk. Kuns — kuns — of ik van uitgoan hou ?

—    Ja — ja — viel Lientje gauw bij, of u nogal veel uitgaat ■— naar schouwburgen bedoelen we. Nietwaar — men is toch niet alleen op de wereld om te werken, maar ook het hoogere stelt zijn eischen. Naast het lichaam stelt de geest zich en vraagt voedsel en ontwikkeling.

Dirk had maar weinige uren in zijn leven met lezen verknoeid en zijn ontwikkeling had hij in de turnclub genoten. Overigens kende hij voor dergelijke praatjes van jonge meisjes maar één énkele uitlegging. Hij keek de beide, blozende meisjes niet ongenegen aan.

—    Doar binne jullie nog wat te jong four, zei hij stil hoofdschuddend. Anders mit plesier hour. Moar nou — liever gein heibel mit je poa en moe.

Het ging de beide jongwijze dingen door het hoofd dat die leuke jonge man haar vragen nog-al typisch had opgevat. Maar beiden hielden zij zich onwetend, om zich jegens elkaar niet te verklappen.

—    We bedoelen eigenlijk of u veel van tooneel houdt.

—    Van tooneelspeelkunst en -literatuur.

—    Kent u de nieuwe literatuur?

—    We bedoelen niet de tachtiger — maar de latere.

—    Hoe oud denke jullie in Jesusnoam wel dat ik ben ? Zoo verroest sien ik ’r toch nog niet uit, sou ik segge. Of is ’t ’n grappie omdat ik heb gesegd dat jullie te jong sain om mit me uit te goan ? Nou — teige foere kan ’k hour — goan je gang moar.

—    Ik denk dat we ons verkeerd uitdrukken — ziet u, herbegon Leentje. We wilden zoo graag eens met u praten — en nu — als je praat dan spreek je toch het meest over kunst.

—    Vind je ? Och — jullie maissies van gegoeie ouwers — dat wil ik anneime — moar wat weit ’n werkman nou van kuns ?

—    Moet u niet zeggen — nee — néé. De heele nieuwe kunst, de dramatische en de lyrische, de beeldende en de toonkunst, ze staat met haar rechtervoet gevest op het omhoog worstelend proletariaat, viel Leentje geestdriftig uit. Hoevele jonge kunstenaars komen er heden ten dage niet uit de arbeiderskringen voort en hoeveel zullen deze ons niet nog schenken ?