De oude zaak Godefrooi

gedolven graven. Daar meende hij echter geen kwaad mee.

Doms keek hem eens aan en verwonderde zich erover dat hij alle dienstmeisjes uit de buurt scheen te kennen. Hij deed er althans naar en de meesten groetten hem ook terug. De oude knecht verschoof zijntabakspruim naar de andere wang.

—    Jai — je het gistere — oardig de beist uitgehange — begon hij eindelijk. Zijn stem bromde als gewoonlijk, maar nu streefde hij er naar, haar een bestraffende, terechtwijzende tint bij te brengen.

Een en ander miste echter op Dirk de gewenschte uitwerking. Deze draaide kort zijn hoofd om en barstte in een korten, helderen lach los.

—    Bi-je niet lekker fandoag — ouwe? vroeg hij quasi bezorgd. Dan sloeg hij hem joviaal op den schouder. Kom — we moste d’r eirst eintje pakke — da’s woar ouk. Wat docht je fan een kruiebittertje? Net iets four je moag — wét? ’t Zou je opknappe.

Dorus dacht dat de oude wereld ineenstortte.

—    Wat m'n-keirt je? Je verbeildt je aige zeiker — dat ik misselijk bin. Hij nam een fiere en waardige houding aan, wat wel een beetje bespottelijk leek naast Dirk die een hoofd grooter was dan hij.

—    Trek ’t je maar niet an, ouwe? zei de jonge man goedhartig, ’t zou me niks verboase — as je misselijk was. Op jou leiftaid stoa je ouferal four. Ik zeg altaid — een oud werkman is net een versch graf. Moar — mot je d’r ein — of ik goa effe allein noar binnen.

Nu was het, door alle jaren heen, een treffende eigenaardigheid geweest van Godefrooisch personeel, dat het nooit een aanbod van drank had afgeslagen. En zeker niet als het sterken drank betrof. Toch was nog nooit een timmerman van Godefrooi op dronkenschap betrapt. Dat was altijd verschillend uitgelegd. Aan den eenen winkel had men altijd van de Godefrooiers verteld dat ze héél wat opkonden voor men het hen kon aanzien — en aan een anderen weer iets anders. Daar had men hen altijd beschuldigd dat ze alleen van borreltjes, proppies enzoovoort hielden, die niet naar koper smaakten. Anders gezegd, dat ze alleen dronken, als het op eens anders kosten ging.

De zuivere waarheid wist . niemand. Maar Dorus koos de pleizierigste partij en ging met Dirk een café binnen.

Onderwijl hij zijn glaasje in zijn mond leeggoot overlegde hij dat het aannemen van een enkel bittertje, tot een tweede