't Brokkenhuis

keten van onbruikbare schakels, ongelijk aan elkaar in waarde, hoedanigheid en oorsprong.

De Bokser voelde sterken twijfel in zich verrijzen, of hij ooit een ongestoord onderhoud zou krijgen met Barrèl. Hijgend en allengs bijna bezwijkend onder zijn last, begon hij maar weer te murmelen en te prevelen in het oor van zijn slachtoffer. Het Dronken Gezicht, zijn lippen ziend bewegen, volgde zijn voorbeeld en drensde, al loopend, zijn zomermiddag-vertelling op, naar het oor der Statige Feministe.

Zij kon haar hand niet losmaken uit zijn omklemming en trachtte, verontwaardigd door zijn overweldigend geschreeuw, hem nu te overbluffen, door haar eigen geschiedenis te recitee-ren. Ze kwam echter niet verder dan tot den eersten zin en herhaalde zonder ophouden, dat haar hartevrucht voor het eerst tot bloei kwam, onder de zonnestralen van een doofstommen onderwijzer in het Grieksch. Het Dronken Gezicht ergerde zich ten laatste aan haar eigenzinnigheid en vertelde zijn geschiedenis verder aan het Jonge Ventje. Dat had zich aan hem vastgeklemd en onder het loopen blaatte het tegen de Naakte Dame-in-de-roode-jurk, over zijn wanhopige passie voor het schellemeisje van zijn mama.

De aaneenschakeling van handen werd al vaster. Een ieder hield al sterker de hand of jaspand van den ander beet en werd op zijn of haar beurt vastgehouden door den volgende. En al voortloopend, onder hijgen en zuchten, murmelden en pruttelden allen tegen allen, zonder zichzelf of een ander te verstaan, zonder eigenlijk verlangen, te hooren of te worden gehoord, uitsluitend voort- en opgejaagd dpor de onbegrepen begeerte, het eigen leed uit te braken en in anderen over te brengen.

Na lange poos van draven, loopen, hijgen en praten, liet de

86