't Brokkenhuis

De Bokser maakte zich kwaad, vatte het Jonge Ventje in zijn heupen en sloeg de anderen met zijn beenen links en rechts om de ooren. Daarna nam hij Barrèl op, legde hem als een pak waschgoed op zijn schouder en sprong met groote stappen het prieel uit. Hij snelde over het dak naar de ijzeren brandladder, welke steil, langs den muur, tot in den tuin omlaag lijnde. Zonder aarzelen stapte hij er op en daalde er langs neer, met Barrèl op den schouder. De anderen snelden hem na en volgden hem in den tuin. Hij haastte zich en sloeg roekeloos twee, ja drie treden tegelijk over, om de anderen vóór te blijven.

Beneden gekomen, snelde hij onvermoeid den tuin door, naar de houten omheining. Hij klom er op, sleepte met eenige inspanning Barrèl achter zich aan en ging er schrijlings bovenop zitten. Daarna het hij hem zakken aan den anderen kant, met zijn hoofd omlaag, hem bij de beenen vasthoudend.

De sloot was lastiger te passeeren, met zijn vracht. Hij wilde Barrèl er overheen gooien, maar had geen vertrouwen in zijn worp.

Hij aarzelde en legde hem aan den kant neer. Nu sprong hij over de sloot en klakte met de tong, als beval hij een hond, hem na te springen. Barrèl verroerde zich evenwel niet, bleef liggen waar hij lag.

De Bokser liep ongeduldig heen en weer, sprong weer terug en liep langs de sloot, zoekend naar een ondiepe plek, waar hij Barrèl kon overdragen.

Intusschen hadden anderen het hek bereikt en het eerst klom het Dronken Gezicht er over heen, zonder eenige moeite. En na hem de Statige Feministe, wier toga-achtige jurk aan een punt bleef haken. Een mager, rood been gluurde door de scheur naar buiten.

Zij beurden Barrèl op, om hem weg te dragen, maar lieten hem weer vallen, bij een dreigend gebaar van den Kampioen-

83