't Brokkenhuis

Op dak greep de Kampioen-Bokser Barrèl met één hand in den nek en beurde hem op. Het Dronken Gezicht en de Statige Feministe vatten hem bij zijn beenen en hielpen hem naar een prieel dragen.

Rillend van kou liep de Oude Dikke Dame achter hen aan, blootsvoets over het natte grint. Ze trok het Jonge Ventje met zich mee. Hij miste de energie en zelfs de brutaliteit, haar af te snauwen; ook miste hij vrijheid van beweging, daar de Jonge Weduwe zijn arm tusschen haar beide handen klauwde en onder het loopen luidkeels in zijn ooren griende.

De Naakte Dame in-de-roode-jurk en de Zeenymph met-de-groene-haren hielden den Somberen Man tusschen haar beiden in en coquetteerden druk met hem. In de tent slingerde hij ze plots van zich af, greep een touw, dat aan de zoldering was vastgemaakt en draaide het snel eenige malen om zijn hals. Daarna wierp hij zich achterover, om zich te doen stikken. Dat touw, evenals het mes dat hij zich had toegeëigend, was een hulpmiddel der trucs van het Huis. Het liet bij den ruk los en deed den zelfmoordenaar op het grint vallen.

In de tent stond een wankele, schommelende tafel. De Bokser legde Barrèl er op, ging voor hem op een stoel zitten en begon in zijn oor te bulderen. Zelfs in zijn apatischen toestand hinderde dat geluid Barrèl. Hij bewoog zich, waarop de Bokser hem oplichtte en door elkaar schudde, als een lastigen jongen. Dat kalmeerde den weerlooze geheel en maakte hem tot een wil- en geruischloos luister-offer voor den Bokser. Maar de anderen misgunden hem zijn succes en verdrongen elkaar klaterend en twistend om de tafel, om zich een goede plaats te veroveren.

82