't Brokkenhuis

—    Eigenlijk kwam ik U een boodschap brengen, zei ze, met verholen glimlach. Een patiënt, dien ze hier den Kam-pioen-bokser noemen, wou je een oogenblik spreken.

—    Diè! schreeuwde Barrèl, als uitzinnig.

Hij keek naar de deur en daarna naar het venster..

—    Als diè vent hier binnen komt, dan spring ik het venster uit.

Francine schaterde het uit.

—    Al kruipt U in den schoorsteen, je ontkomt er toch niet aan! riep ze, tenzij... .

—    Wat tenzij! schreeuwde Barrèl, achterdochtig.

—    Niets. Vanmiddag houdt de directeur een lezing over de liefde. Als de zon blijft schijnen, op het dak en anders in de conversatiezaal. Kom, laat je nu ’s raden, vertel me even gauw Uw liefdesgeschiedenis. Misschien trek ik me die wel zóó aan, dat ik verliefd op U word.

—    Jij! riep hij ontzet.

—    Nou, bedaar maar, zóó verschrikkelijk is dat niet. ’k Ben op god weet hoeveel patiënten al verliefd geweest en als ik niet in betrekking was in ’t Brokkenhuis, hadden ze me er zeker al tien maal naar toe moeten dragen. Tot mijn geluk heb ik een reuze steun aan Freddy.

—    Wiè is dat nu weer? vroeg Barrel, wantrouwend. Oók een geschiedenisidioot?

Francine klapte bewonderend in de handen.

—    Zie je nou wel, U is tóch nieuwsgierig. Freddy is onze chauffeur en hij heeft nèt zoo gauw de hoogte, als ik. De laatste twee dagen is hij stapel gek op de dame met het Groene Haar en omdat ie bang was dat ’t hem naar zijn hoofd zou slaan, is ie ’t maar meteen óók geworden op de Oude Dikke Dame. Gisteravond moest ik hem, in de garage, een boodschap overbrengen en toen hield hij me wel twee uur aan de praat, aan