't Brokkenhuis

delen, om doornat geregend te worden. Hij geloofde daarin een nieuwe sensatie en een vreemd genot te vinden.

De telefoon ringelde.

—    Ja, zei hij lusteloos.

—    Mèt de bibliotheek.

—    Nou, wat kan mij dat schelen!

—    U moet komen lezen.

—    Lezen?

—    Ja. Ieder patiënt moet twee uren per week in de bibliotheek doorbrengen.

—    En als ik dat niet verkies te doen?

—    H’m. Dan valt U in de termen om vanmiddag naar de lezing van den directeur te luisteren.

—    Zeker een lezing over het natuurschoon in den omtrek van ’t Brokkenhuis, zei Barrèl, zwartgallig.

—    Welnee. Een lezing over de liefde.

—    Is ’t le Grand ook al naar z’n kop geslagen? Dank je! schreeuwde hij woest.

Een vroolijke lach tintelde in zijn oor.

—    Ja, hoor eens, U is hier gast en de gasten zijn verplicht de reglementen letterlijk na te komen. U moet evenals ieder ander gehoorzamen.

—    Moeten.... ?

—    Ja, moeten.

—    Of....?

—    Als U niet gehoorzaamt, pleegt U contract-breuk en daar staat direct ontslag op. Dan moet U het Huis verlaten. U had het kunnen weten, want in het contract, dat U hebt geteekend, staan alle bepalingen duidelijk weergegeven.

—    Ik heb er geen snars van gelezen.

Weer lachte een jonge stem.

55