't Brokkenhuis

stem. Wat is geluk. Hèt geluk van den een is niet noodwendig het geluk van den ander, dikwijls zelfs de negatie daarvan. Hoè kan Hèt dan het geluk van allen zijn? Hoe kan het verondersteld Geluk van allen, dat tegelijk der enkelen zijn?

—    Het geluk is niet voor een ieder éénder en hetzelfde, zei Laura Haelsum, bezonken.

—    Ik ben van mijn leven ook een blauwen maandag in de socialistische partij geweest, zei Wonnie Barzilay nu, blozend. Nou ja, uit een gril en ik liep er gauw uit. Maar een der weinige stopwoorden die me uit haar terminologie is bijgebleven, is de frase „privaatzaak”. Zoo herinner ik me dat, hoe happi-ger de partij werd op nieuwe zieltjes, des te meer zaken van openbaar belang „privaat zaken” werden, om de proselieten in het bezit te laten van hun heilige huisjes.

Zou je nu, besloot ze, vrijmoedig door de opvallend alge-meene belangstelling, niet allereerst „geluk” willen zien als een absolute „privaatzaak”?

—    Geluk is abstract in uiterst abstracten zin en daarom in zijn niet-controleerbare abstractie te zeer individueel, schoon die uitdrukking voor iets als geluk eigenlijk te zeer het concrete raakt, om zelfs van zeer verre een gemeenschapskwestie, laat staan een gemeenschaps-belang te zijn.

—    Ik had dat óók willen zeggen Roos, viel Barrèl vrijmoedig uit, maar had het toch niet zóó kunnen definieeren.

Dit alleen wou ik er nog bijvoegen, Rosa. Tenzij je hèt Geluk uitsluitend materieel denkt en als materie ziet, zal je moeten erkennen, dat een gemeenschap haar leden niet gezamenlijk en gelijkelijk naar een phase kan voeren, welke den één weldadig aandoet en den ander afstoot, en dan die phase het geluk noemen.

—    Als je niet hooren en niet zien wil, wel dan hoor je en zie je nietsl riep Rosa opgewonden uit. Probeer dan toch voor

*79