Zijn stem was lichter van nuance en klonk opgewekter dan Barrèl haar ooit tevoren had gehoord.
Wij menschen verslinden per persoon en per dag een half kilogram brood, terwijl de graanoogst ongeveer twee kilogram per dag voor den persoon beschikbaar stelt. Voortdurend blijft er dus drie vierden van den oogst ongebruikt liggen en dat overschot groeit eiken dag en elk jaar aan.
Wat moeten we, bij hier en daar, met dien aangroeienden graanberg doen, vraag ik jou nou?
— Minder verbouwen, zei Barrèl schuchter.
— We wilden den oogst beperken en zijn begonnen met het afschaffen der electrische ploeg- en zaai-lorries, om weer, als duizend jaar geleden, de groeven met de schop te graven en het zaad met de hand te strooien. Wat dénk je? D’r werd nog méér geploegd en gezaaid dan vorige jaren. Of het de romantiek is, die de menschen weer naar het hoofd stijgt of iets anders, een feit is het dat de korenvelden werden overstroomd door ploegers en zaaiers.
Toen werden de mest-machines en de maaiwagens allemaal aan den wind cadeau gedaan en de handzeis weer in gebruik genomen. Nou zou er tenminste langzamer en minder gemaaid worden? Aan me nooit niet. Elk jaar marcheert een leger van maaiers naar de velden, om de sensatie van het werk te genieten. En het ergste is, ze werken inderdaad en vergrooten het wanhopig overschot zienderoogen.
Toen kwam iemand op het snugger idee, de draadloos bestuurde transport-luchtschepen af te schaffen en handkarren en ezelwagens in gebruik te nemen. Je hebt ze straks gezien, we gingen er langs. Verbeeld jij je dat daarmee één korrel graan minder vervoerd zal worden? Laat je uitlachen.
We hebben nieuwe dorschhallen gebouwd, om weer met vlegels te werken. Je moest hun geestdriftige liederen eens
269