't Brokkenhuis

—    Waarom doet-ie dat dan?

—    Omdat je niet met hem durft vechten.

—    Zoo, hij hoeft toch niet op mij te wachten; laat-ie maar vast. beginnen, ’t Is immers niet noodig dat we tegelijk Vechten.

Maar waarom zanikt die vent eigenlijk? Ik heb er geen lust in, naar zijn dik lichaam te kijken.

—    Je bent onbillijk, Roos, zei Gerda Vorelo. Je hebt hem van de week gelegd en nu moet je hem de kans geven dat-ie het jou doet.

—    En-ie wil je Francine af kapen, fluisterde Van Gesteren hem giftig in het oor.

Bella en Wonnie trachtten nu ook Roosbergen te bewegen tegenover Bill in postuur te gaan staan. Barrèl liep langzaam op Milders, die door de vrouwen schertsend opzij was gedrongen, toe.

—    Ben je er nog lang gebleven? vroeg hij zacht.

—    Waar?

—    In het bosch, bij de kinderen. Hij kleurde. En, zei hij zachter, was je er zeker van, dat mijn kleeren niet in orde waren, of zei je het er maar om?

Milders keek peinzend voor zich uit en zweeg.

Achter hem klonk de stem van le Grand.

—    ’t Spijt me dat ik jullie moest laten wachten. De derde klasse had de keuken in brand gestoken, op aanraden van mijn nieuwsten patiënt. Zijn idee-fixe is dat een vrouw hem naar de Noordpool heeft gelokt en daar in den steek liet, met kapotte schoenen. Nu is hij, verbeeldt-ie zich, met bevroren voeten teruggekomen en om ze te ontdooien, heeft-ie de keuken in vuur gezet.

—    Le Grand, vroeg Barrèl hem zacht, toen het lachen der vrienden om die mededeeling was bedaard, was het hallucinatie of werkelijkheid?

266