't Brokkenhuis

DE BOUWERS DER KOEPELSTAD.

—    Nee, niet hiér! schreeuwde Van Gesteren’s dunne, hooge stem boven het gejoel uit. Is dit nou wel een plekje om er met goed fatsoen te sterven, Roos?

—    Wie ligt er dan op sterven? vroeg Roosbergen argeloos. Waarom por je me toch zoo aanhoudend tusschen m’n ribben? Schei uit!

—    Moet je je maar niet zoo onnoozel houden. Je moet niet doen alsof j^ vergeten bent dat je met Bill gaat duelleeren. Antwoord nou eens oprecht. Vind jij die drie dunne boompjes een vriendelijk aanzicht voor iemand die met den dood worstelt?

—    Hierheen, hierheen! gilde Wonnie’s stemmetje. Een uitgezócht plekje en een droge sloot in de buurt, om er de slachtoffers in te begraven!

Milders en Van Gesteren hadden dien ochtend bij het ontbijt het plan in elkaar gezet, Roosbergen en Bill Bartens te laten duelleeren, om de liefde van Francine. Met uitzondering van den verstrooiden geleerde hadden ze alle eerste klassers in het vertrouwen genomen; toen zij het eens waren, hadden ze Roosbergen tot een gezamenlijke wandeling overgehaald.

Zooals altijd stemde de bokser direct in met het plannetje, doch nu, wandelend tusschen Milders en Laura Haelsum, vielen hem allerlei bezwaren in.

—    Dat zeg ik je vooruit, ik laat me niet door hem slaan, hou daar rekening mee, zei hij op stelligen toon. Al noem jij het een duel voor de grap, als-ie mij één raken tik geeft, krijgt-ie ’r drie terug.

Laura schrok en trachtte hem tot vergevingsgezindheid jegens zijn vijanden te bepraten, maar Milders, die Bill kende

262