't Brokkenhuis

enorme rustzaal door hoog geboomte ommuurd. Op vele plekken waren de hooge halmen neergedrukt.

—    Is dit hier een speelplaats voor kinderen?

Of, zou er een regiment soldaten hebben gekampeerd?

—    Soldaten, oolijke dwaas, spotte Milders goedig. Welnee. Mij dunkt, het heeft hier meer weg van een zomer-slaapzaal.

—    Voor zieken? O, ik begrijp je al, een luchtkuur.

—    Zieken? Sinds de zich vernieuwende mensch de wetenschap begon te negeeren, kwijnden ziekten en kwalen. Nu is ze gansch vergeten en kan dus geen ziekten meer kweeken. Maar waarom denk je dat gezonde menschen, in den zomer, niet evengoed gras en de ruimte zouden verkiezen, bóven een bed in een zaal met plafond.

—    Nu begrijp ik het. Een jongensclub of een meisjes-turnverbond heeft hier een marsch onderbroken en een nacht gekampeerd.

Milders legde met zacht gebaar zijn hand op Barrèl’s schouder.

—    Waarom sorteer je toch zoo behoedzaam. En wat al gekke veronderstellingen uit je somtijds. Hoe kan je nu raden en wat voor zin heeft het te wéten, of hier jongens, meisjes, mannen of vrouwen plegen te rusten? Waarschijnlijk zullen zich verschillenden tot deze rustplek voelen aangetrokken.

—    Getrouwden óók? Ik bedoel, ongetrouwden. . . .

—    Getrouwden? Ja, wat bedoel je nu eigenlijk?

Dan, in peinzing turend in verre diepten, knikte Milders flauw het hoofd.

Juist, juist. Je bedoelt gepaarde mannen en vrouwen, iets als leeuw en leeuwin, nietwaar? Menschen die twee aan twee hadden afgesproken, nee elkaar plechtig hadden beloofd, tezamen binnen een beperkte ruimte te eten, te slapen en gemeenschap te hebben.

*53