't Brokkenhuis

ken dat hetzelfde bezwaar voor bijna alle ontslagen patiënten geldt.

Zooals zij bijvoorbeeld, wees Barrèl met een hoofdbeweging naar de statige feministe, die op dat oogenblik uit de cabine stapte. Zij is jonger en magerder dan Laura, om het woord slank niet te gebruiken, maar het komt mij voor dat ze nog minder overreding kan uitoefenen dan zij.

Milders keek op.

—    Rosa Wittewyn? Nou, vergis je maar niet in haar.

Bemerkend dat zij over haar spraken, kwam Rosa naar hen

toe. Achter haar sprong de jonge Van Gesteren uit de cabine en liep op een holletje naar Bill Barten’s gymnastiektent.

Op dat oogenblik ving de turnmeester, wellicht voor den vijftienden keer in dien ochtend, de zware mevrouw Haelsum op in zijn armen, toen zij bij een mislukt „zwaantje” plots de ringen losliet. Blazend van warmte en inspanning legde hij haar op het grint; Van Gesteren tikte hem waarschuwend op den schouder.

—    Wat wou jij nou weer?

—    De hoogstand, antwoordde het jonge ventje laconiek. Meteen hing hij aan het hoogrek en zwaaide zich op.

—    Armen gestrekt! schreeuwde Bartens en greep zijn pols.

Doch direct daarop, als zwikte hij, liet Van Gesteren zich

schuin terug vallen en zat nu ruiter te paard op Bill’s schouders.

¹— Wat haal je nou weer uit, leer je het dan nóóit! schreeuwde de turnmeester, geërgerd door het brullachen der toeschouwers.

Freddy, die met Francine gemoedelijk op een bank zat te vrijen, sloeg haar van schik op haar knieën. De dikke chefkok, uit liefhebberij het grint aanharkend, zakte van pret op de hurken en bulderde een baslach uit.

224