't Brokkenhuis

het door hem gestolene te ontvangen en daarvan te genieten.

Maar de bezitters en, na hen de bezitloozen, ervaarden, dat het paringsverbond veel last gaf en hun voortdurend minder vrijheid liet. Ze wilden graag het plezier der paring genieten, zonder dien last en die vrijheidsberooving te aanvaarden. Om echter veilig te zijn voor de suggestie van de superioriteit der vrouwen die hen zochten, huurden zij een paringsgenoote voor korten termijn. Deze gaf hun dan het genot, met welks belofte de zoekende vrouw hen dacht te vangen en was tegelijk een schild tégen en een verschrikster vóór haar. Immers, haatten en meden de vrouwen, die een perpetueel verbond zochten en verlangden, langen tijd haar sexegenooten, die zich voor korten termijn verhuurden, uit verbolgenheid over haar oneerlijke concurrentie.

De plotselinge opstand der mannen tégen het vroegtijdig en altijddurend paringsverbond riep, voor de zooveelste maal in de geschiedenis, alle latente krachten en ondeugden in de vrouw op. Ze besloot nu, de oneerlijke concurrentie met tégen-concurrentie te keeren en daarbij gebruik te maken van alle denkbare middelen.

Deze strijd, tusschen de vrouwen onderling, veroorzaakte een omwenteling in het winkelbedrijf, den handel en de productie, een steeds meer toenemende verarming onder de werkers en de volkomen ontwrichting van de bestaansmogelijkheid der Menschheid. Immers, het met resultaat prikkelen der mannen tot een huwelijk, óf het huursysteem was slechts mogelijk, door met uiterlijke middelen de vrouwelijke aantrekkelijkheid te verhoogen. De strijd om den man werd dus teruggebracht, tot een wedstrijd in uiterlijke bekoorlijkheid.

De film ging verder.

De vrouw ging voorbij en in snelle afwisseling vlogen allerlei onnutte, overbodige, ja dikwijls schadelijke kleedingstukken om

201