't Brokkenhuis

had gewezen. En vijf meter film verder werd diezelfde vrouw door haar heer mishandeld en in een kelder opgesloten, wijl hij een andere vrouw had gevonden, die leuker dan zij met haar vinger kon wijzen, naar wat zij hebben wilde.

In daverenden galop joegen duizenden ruiters voorbij en achter hen honderde paarden, die voor zware wagens, met kanonnen, munitie en fourage beladen, waren gespannen. Tienduizenden voetkechten zwoegden hun na, zwaar gewapend en met groote tasch op den rug.

Ze stuitten op een muur, een muur van levend vleesch en de botsing daarmee veroorzaakte een chaos, waaruit rook en vlammen opstegen. Nog eens en nog eens herhaalde zich de botsing en telkens wéér joegen rook en vlammen omhoog.

Dan, was de muur van levend vleesch doorbroken en verdween het aanvallend leger door de bres. Schoon niet in zijn geheel. Duizenden bleven achter, doormengd met duizenden af brokselen van den levenden muur. Velen lagen stom van blik, het lijf gehavend, om nooit weer te zien of op te staan. En anderen kronkelden van pijn of kropen angstig weg, tusschen bloed en afgeslagen ledematen, om de hoefslagen van zieltogende paarden te ontgaan.

De oorzaak dier ellende werd gesymboliseerd op één meter film, waar een vrouw halsstarrig haar rok omlaag hield, terwijl een man dezen wilde oprukken. Brandende steden trokken voorbij en verwoeste wei- en bouwgronden. En kerken waarin honderden moeders knielend baden voor het zieleheil van haar zonen, die gestorven waren, voor de hand die den rok neerhield of voor die welke hem wilde optrekken.

De geschiedenis ging verder, zichzelve al maar herhalend, steeds snerpender aantoonend de macht en den invloed van het vrouwelijke op den man en van het mannelijke op de

195