't Brokkenhuis

den, jongen ridder, die knielde voor een jong meisje aan het spinnewiel en met bewaasde oogen tot haar opzag.

Schaduwen trokken langs het doek; beulsknechten joegen een bijna naakte vrouw voort, rond een plein en hingen haar het schandblok om het hoofd. Zij had de paringsdaad met een ander dan haar eigenaar bedreven en moest er voor boeten. Ze knipten haar haren af en stelden haar tot schouwspel voor alle vrouwen, die te leelijk en te slaafsch waren om te doen als zij, óf het geniepiger aanlegden; en, voor de mannen, die elke kiem van zelfstandigheid in hun vrouwen hadden uitgeroeid, of te stom waren om haar te betrappen.

Een burchtheer kwam buigend den vreemdeling tegemoet, die een bed en voedsel vroeg. Hij bood hem gul alles aan wat hij te genieten had; zijn gemakkelijksten zetel, zijn beste pijp, zijn opwekkendsten drank, in grootsten en fraaist bewerkten beker. En, zijn eigen bed met de burchtvrouw erin.

In den nieuwen ochtend trok de vreemdeling uitgerust en verzadigd verder. De burchtvrouwe, die hem op het balcon vaarwel toewuifde, wees plotseling haar heer met den vinger een man aan, die haar, een poos geleden, oneerbiedig had aangekeken. De burchtheer, grimmig verstoord, gordde aanstonds zijn scherpst zwaard aan en reed, aan het hoofd van zijn knechten, den vluchtenden onverlaat achterna. Hij nam den bevlekker van zijn eer en belager der onschuld van zijn vrouw gevangen, sneed hem neus en ooren af en amputeerde daarna zijn armen en beenen.

Verder, al verder trilde de geschiedenis van den man en de vrouw in beweegbare keelden op het witte doek. Paleizen en groote tuinen in aanbouw en aanleg gleden voorbij, duizenden, met lompen omhangen slaven zwoegden er aan. Ze waren aan nuttigen landbouw en waterwerken onttrokken, wijl een wulpsche vrouw met haar vinger naar een kale plek grond

194