't Brokkenhuis

achter elkaar binnenkomenden gaf aanschouwelijk de ontwikkeling der kleeding weer, vanaf het om de heupen geslingerd diervel, tot de doorzichtige en ook luxueuze costumes der Parijsche en Weensche modepaleizen. Die zelfde ontwikkeling werd ook door de hoofddeksels en het schoeisel weergegeven. Zoo dansten er bloote damesvoeten op plankjes met een dun twijgje aan den voet vastgeknoopt en werden, al dansend, vrouwenvoeten gepijnigd in te korte en te nauwe lage schoentjes.

Geen danser had voor iets anders belangstelling, dan voor dansen. Het bal werd dan ook telkens maar voor zeer korte poos onderbroken en na elke pauze scheen de animo weer grooter en algemeener. Dit was geen bal als een voorwendsel tot flirt, noch een flirtpartij met tot afwisseling een dansje.

Er was bal en allen dansten.

Na een korte pauze werd Barrèl gevangen door een dikke wafelbakkerin in witte jas en met witte baret op. Even dacht hij dat zij niemand anders kon zijn dan de Oude Dikke Dame, maar een moment later interesseerde hem dat al niet meer. Want deze vrouw was niet log van beweging, noch hing ze zwaar in zijn armen; eerder was ze te snel en te bewegelijk. En hoewel ze al dansend niet ver van haar plaats kwam, draaide ze zoo haastig in het rond, dat ze hem deed denken aan een enormen bromtol.

Lang dacht hij daar echter niet over na, want, na een geweldige omwenteling, welke hem eindeloos toescheen, draaide ze hem de vangarmen van een „nieuwe vrouw” binnen; een hoog, slank, mager wezen, dat kraakte in zijn omarming, zonder dat zij er hinder van scheen te hebben, of zich er iets van aantrok.

Het werd al warmer in de zaal. De centrale verwarming was tot haar uiterste prestatie opgevoerd en de papieren klee-

190