't Brokkenhuis

klasse is de patiënt den omgekeerden verticalen stand voorbij. Werk hem in geen enkel opzicht tegen en hij komt zonder kleerscheuren op zijn voeten terecht. Begrepen?

—    Ik heb mijn zakdoek vergeten, zei het Dronken Gezicht.

—    In orde, dat mag ik hooren. Le Grand klopte hem op den schouder. Nou niet vergeten, om twaalf uur is je kamer in de eerste klasse gereed.

De kamer van het Dronken Gezicht, in de tweede klasse, werd na zijn vertrek betrokken door een kleinen man met een blauwen bril en een enormen bochel, voor wiens deur, den-zelfden ochtend reeds, de vrouwen der tweede klasse zich verzamelden; ieder van haar wou de eerste zijn, die in de geheimenissen van dat wonderbare wezen doordrong.

De kleine man barrikadeerde evenwel zijn deur en liet de vrouwen tevergeefs smeeken, zingen en dansen. Hij at den volgenden dag aan de tafel der klasse en keek bewonderend naar het harmonisch schoon der Jonge Weduwe, doch verdween, na den maaltijd, haastig.

Den avond van den dag daarna, liet hij zijn deur op een kier staan, maar niet één dame drong zijn kamer binnen. Ze lieten zich zelfs niet zien. Zij allen hadden de heeren opgezocht of bij zich ontvangen en vergaten in hun gezelschap den man met den grooten bochel. Den ochtend daarop liep hij op zijn handen door den corridor, een groot deel van den dag besteedde hij voorts aan het bedenken en uitvoeren van clownerieën, om de nieuwsgierigheid der vrouwen naar het bizondere van zijn wezen tot het uiterste te prikkelen.

De Oude Dikke Dame volgde het Dronken Gezicht spoedig naar de eerste klasse. Den laatsten dag van haar verblijf in de tweede zong ze zoo ontroerend en zuiver, dat de mannen haar

179