't Brokkenhuis

schen-maatschappij ? spotte le Grand, onbarmhartig. Wil ik jou eens in je oor fluisteren hoe oud de Dikke Dame is en hoè zwaar ze weegt?

—    Herinner me niet aan dat vreeselijke mensch! stoof Barrèl op.

—    Heb je de ribben van die magere dame wel nauwkeurig geteld? plaagde de directeur, onverstoord. Heusch? Kwam het jou ook niet voor dat ze onverdragelijk uit haar mond ruikt?

—    Waarom voor den duivel zeg je al die vieze dingen tegen me?

—    Omdat je nog tot je kleinste zenuw toe onder den invloed van de Vrouw staat en je verstand nog altijd ondergeschikt is aan je atavistischen drang tot paring. Je hebt den onbewusten heiden, in jou, die knielt voor het „mysterie” der vrouw, nog steeds niet overwonnen. Daarvoor lig je nog met je heele wezen in het stof, elk moment bereid, je schimmetje verstand en doorzicht, al de eigenschappen die je een man doen zijn, er aan te offeren of terwille ervan te verloochenen. Dit korte oogenblik verbeeldt je je een heele Piet te zijn, maar zelfs die grootheidswaan komt voort uit tijdelijk sexueele onmacht; je hebt in één nacht te veel van je krachten gevergd. Zet het toch uit je hoofd, dat je nu al inderdaad een man bent; ik zie je werkelijk als niets meer dan een sullig, armzalig would be-mannetje.

—    Ik... .

—    Och kom, weer wijzer. Als ik je drie dagen lang met melk en eieren voerde, zou je op den vierden dag weer tot de onmogelijkste zotternijen in staat en ertoe bereid zijn. Je zou op de knieën vallen voor een vijfjarig meisje in een langen mantel, als ze je wijsmaakte, dat ze smachtte naar geestelijke gemeenschap met je; je zou een vrouw van zestig naloopen als een loopsch hondje, nadat ze je door een streeling van haar

173