't Brokkenhuis

Die ziet er al even hongerig en afgewerkt uit als ik me voel, mopperde hij weer en draaide den knop van zijn kamerdeur om. ’t Is ook gekkespul, gekkespul. ’k Zou nou wel een kop thee lusten en een broodje met een stuk of zes gekookte eieren.

In zijn bed sliep het Jonge Ventje, in de armen der Oude Dikke Dame. Zij lag wakker en drukte hem uit dankbaarheid aan haar geweldigen boezem, terwijl ze voorzichtig kusjes legde op zijn gezicht, als bekleedde ze een broodje met plakken worst.

—    Ik geloof, dat ik U hinder, zei hij kinderlijk verlegen.

—    O, volstrekt niet, antwoordde ze, moederlijk vriendelijk. Al wou je altijd bij me blijven.

—    Maar ik wou wel, dat jullie opdonderden, viel Barrèl norsch uit. Niet omdat ik naar bed wil, maar ik ben liever in mijn eentje hier.

—    Keer je dan even om, verzocht de alt-stem der Oude Dikke Dame vriendelijk, ’k Wou even mijn rok aandoen, dan ga ik heen.

Ga mee, noodigde ze het Jonge Ventje uit. Drink een kop thee op mijn kamer. Je moet beslist wat versterkends gebruiken.

Barrèl had zich omgekeerd en zag nu in den spiegel de enorme afmetingen der Oude Dikke Dame, die bijna naakt uit zijn bed kroop, met weerzin. Het Jonge Ventje volgde haar bedeesd, als een kuikentje, dat achter de moeder-hen aantrippelt.

—    Doe je het, ga je mee? vroeg ze nog eens, toen ze haar rok aan had. Dan kunnen we nog even gezellig praten ook.

—    Dank U, sloeg het Ventje af. Ik ga eerst in het bad en dan een paar uur de frissche lucht in.

Barrèl lachte schamper om zijn antwoord en drukte de deur

167