't Brokkenhuis

—    U is dus al de periode voorbij, dat men zich een roes drinkt, ging le Grand onbarmhartig voort. En dat is nu wel een negatief, maar toch zéér ernstig kenteeken.

Geloof me, ik kèn alle verschijnselen en dit wijst op een vergevorderd stadium. Zelfs geen bijgeloof meer in drankbe-dwelming.

U verbeeldde je ook, dat je glimlachte tegen de celliste en intusschen zag U niet eens, dat zij het tegen U deed.

Barrèl voelde protest in zich opbruisen, maar hield zich voor het uiterlijk kalm.

—    Kinderpraat, meneer le Grand, jongensklets.

—    Langs de gracht liep U tweemaal achtereen tegen een boom aan en beide keeren nam U je hoed af. Even later ging een vrijend paartje U voorbij en U staarde dat wel tien minuten lang na.

Barrèl herinnerde zich nu alles. Toch kwam de drang niet in hem op, dien man aan te vallen en hem om zijn bemoeizucht en spionnage zijn huis uit te gooien.

Later stond U stil voor een apotheek, maar U schudde weifelend het hoofd. Een poos daarna hebt U wel een kwartier lang naar een pracht-browning in zakformaat staan kijken.

—    En welke conclusie wiltUdaaruit trekken? sprong Barrèl nu, geërgerd, op. Mag ik soms niet stilstaan voor een winkel, als ik er zin in heb?

—    En den heelen avond hing Uw das uit den knoop gezakt en dat is U in al die spiegelruiten niet eens opgevallen.

Dit laatste argument trof Barrèl zoodanig, dat hij haastig door de kamer liep en steelsgewijze in den spiegel blikte, om te zien of zijn das nü goed zat.

Hij bleef staan, weifelde een oogenblik. Dan trad hij op le Grand toe en legde zijn hand op diens schouder.

—    En.... omdat U dat allemaal.... bij mij hebt waarge-

8