't Brokkenhuis

af te leggen, in ruil voor de toezegging dat een vrouw voor hem zou zijn, uitsluitend en voor altijd.

Dagelijks las hij eenige hoofdstukken der literatuur van zijn tijd en hetgeen ervan tot hem doordrong, combineerde hij vagelijk met het verhaal der beide rechtopgaande aapmen-schen. Schoon hij nu alles behalve objectief tegenover zichzel-ven stond, zich niets van eigen verleden kon herinneren, zelfs den naam Pia al verder uit zijn brein verdween, zei zijn steeds zuiverder wordende intuïtie hem, dat hij door zekere oorzaak niét was wie en hoé hij had kunnen zijn. Die onbekende oorzaak moest, docht hem, in verband staan met het gedoe der Sitoeri’s en Simpels.

Weer werd hij stiller, eenzelviger, wantrouwender. Hij lette op het gedrag en de gebaren der andere patiënten en der beambten, en vermoedde, zocht achter ieder woord iets vijandigs, ten opzichte van zijn persoon.

Wijl de andere tweede-klassers in het zelfde stadium verkeerden en netzoo dachten en handelden als hij, kreeg de eerste verdieping allengs meer het karakter van een tooneel, waar tegelijkertijd verschillende pantomines, door elkaar, werden opgevoerd.

Allen, de Oude Dikke Dame zoowel als de Kampioen-Bokser, bekeken nu alles met den starenden blik van Barrèl. En zoo ijverig als zij zich in de derde klasse hadden betoond in het elkaar overrompelen en overdonderen met hun tegenwoordigheid en hun liefdesgeschiedenissen, zoo volhoudend waren ze nu in het wederzijdsch bespionneeren en afluisteren. Daarbij negeerden ze elkaar volkomen.

Iedere vrouw der tweede klasse verdacht nu eiken man ervan, haar alleen-bezit te willen veroveren. Ze beloerde de mannen en moedigde ze schijnbaar onbewust aan, met het voornemen, ze bij de eerste daadwerkelijke poging te verra-

138