't Brokkenhuis

de. In een oogenblik was hij overmeesterd en aan handen en voeten gebonden.

Met hun vieren brachten ze hem naar zijn kamer, trokken hem een dwangbuis aan en smeten hem op bed, hoè hij ook gilde en alle verpleegsters ter wereld vervloekte.

De derde klassse haalde verruimd adem. Nu en dan sloop een patiënt zijn kamer uit en luisterde, grijnzend, naar Bar-réls schreeuwend vertellen in de ruimte. En zijn uitbarsting had de anderen zoodanig gekalmeerd, dat slechts een enkel keer een de gelegenheid te baat nam, een ander, bij Barrèl’s deur vandaan, naar eigen kamer mee te sleepen, om hem of haar met zijn geschiedenis op te vroolijken.

Niemand dan Francine bezocht hem en dan nog slechts, als het tijd was om gevoederd te worden. Ze bracht hem kamfer -broodjes met kamferkoffie en toen hij niet wou kauwen en slikken, kamfer soep en kamferpap. Dan spalkte ze met een daarvoor bestemd toestel zijn mond open en goot het voedsel door een trechter in zijn keel.

Na eenige dagen docht hij haar ietwat gekalmeerd. Ze bleef een half uurtje met hem babbelen, welke gelegenheid hij aanwendde om haar te overtuigen, dat Pia in haar meisjesjaren verpleegster was en zijn schoonzuster gedurende haar kraam voorbeeldig en geduldig had verzorgd. Toen adviseerde ze den directeur, hem in den midag vrij van dwangbuis en banden te maken.

Nauwelijks was hij weer alleen, of de telefoon riep hem naar de bibliotheek voor het leesuur. Hij weigerde op sarcastischen toon, beneden te komen. Na een uur kwamen Freddy en Roelof hem halen, voor de lezing van den directeur, in de groote aula.

Le Grand noemde als onderwerp van zijn rede, het leven der dochter van Ginko-Foeri-Foetisj.,

109