't Brokkenhuis

Zóó deed Pia!

Een man is geen verpleegster. En als een man verpleegt, dan is ie als man mislukt. Een normale man vraagt dan pas in de eerste plaats naar geestes- en zielsgemeenschap, als ie door den invloed der lichamelijke onderste-boven is geslagen. Dat noemen ze verliefd.

Ik was verliefd.

Pia!

Ik praatte over d’r ziel en ik wist niet, dat ik haar lichaam bedoelde. Ik ijlde over de groote geestelijke dingen des levens, over het reine geluk dat geestes- en zielsgebazel aan twee jonge menschen kan geven en intusschen griende mijn lichamelijk-zijn om haar lichaam. Al grienend verloofde ik me met haar en ze liet me raak grienen. Au!

De Naakte Dame had zich met veel moeite een weinig opgericht en hem een geduchten stomp voor zijn borst gegeven. Door den schok kantelde hij van haar af. En zij, zich aan hem vastklemmend, wentelde hem op zijn rug en lag nu halverwege op hem.

— Je verveelt me met je gebazel! krijschte ze schril. Ik was als meisje van vijftien jaar al zóó geraffineerd, dat ik met mijn oogen kon doen en bereiken, wat ik wou, begon ze nu, sneller pratend, haar geschiedenis te vertellen.

Mijn moeder had drie broers, allen tusschen de dertig en veertig. . . .

Barrèl, grommend van woede en teleurstelling, deed tevergeefs moeite haar van zich af te werpen. Eindelijk klauwde hij haar hand vast, duwde die woest in zijn mond en beet er schrokkig in.

De Naakte Dame gilde uitzinnig, maar werd nog over-schreeuwd door de Weduwe. Deze was namelijk terecht gekomen op den schoot van het Dronken Gezicht en had aan-

97

1