Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

turig en vergeetachtig geworden, om nu maar een paar van je nieuwe eigenaardigheden op te noemen. Terwijl je een zekere fantasie hebt verworven, die je dingen doet zien, of gelooven, die er niet zijn of niet waar zijn. Om iets te noemen : je weet toch blikskaters goed, dat die lift pas gisteren in je kop kwam. Je bent er altijd een hardnekkig tegenstander van geweest.

Aanvankelijk had mijnheer Lobbes hem rustig aangehoord, maar dra was hij opgesprongen en liep geirriteerd het kantoor op en neer.

—    Begin jij nu óók al? donderde hij. Inderdaad, wat is er met jullie gebeurd in de laatste tien dagen? Alles is anders geworden en iedereen wil me de onmogelijkste dwaasheden als waarheden opdringen. De één wil me een kind aanpraten, de inder een schoonzoon, een derde een dubbele lift, en een heel span klaagt me aan wegens beenbreuk, of hoe heet dat ook weer? En een ieder zingt het liedje dat ik veranderd ben, dat ik wispelturig ben geworden, dat ik de dingen verkeerd zie. Van Duren, wil je de lift maken, ja of nee? Maak haar of maak haar niet, maar laat mij verder met rust. Als ze klaar is, kan je disponeeren, maar probeer intusschen niet den warboel die hier heerscht nóg grooter te maken. Geloof me, ik heb toch al mijn hoofd vol zorg.

Van Duren voelde zijn drift opkomen en wilde uitvallen. Maar hij ving een waarschuwenden blik op van Karei. Daarom bedwong hij zich.

—    Tot je dienst, zei hij kortaf.

Dan groette hij met handgebaar en vertrok.

—    Karei, zei mijnheer Lobbes nu op strengen toon, je kunt er van op aan, dat ik niet zal rusten, vóór al die geheimzinnigheden zijn op-gehelderd. Ik ben gisteravond tegen Garrels een beetje driftig uitgevallen, maar dat heeft die jongen zelf uitgelokt. Hij weet en jij weet en Cora weet, dat ik voorloopig niets van een verloving wil weten.

94