Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

—    Ik heb niets en niemand belemmerd, antwoordde de heer Lobbes verstoord.

—    U hebt op mij laten spuiten, zei de inspecteur ernstig. En ook op mijn agenten. Bovendien kan ikU mededeelen, dat er nu al tien aanvragen om schadevergoeding tegen U zijn ingediend. En ik laat twee man aan Uw deur achter om te voorkomen dat U opnieuw begint.

De heer Lobbes knikte, ten teeken dat hij dat begreep.

—    Maar met het doorbreken van den muur wordt dóórgegaan, mijnheer, zei hij eindelijk. Dat kunt U mij niet beletten.

—    Zoolang niet bewezen is, dat het aangrenzend huis het Uwe is, moet ik U dat verbieden.

—    Maar de wet veroorlooft me toch zeker, mijn eigen muur af te breken, zei mijnheer Lobbes verstoord.

—    Zeker, maar niét als Uw buurman er nadeel van ondervindt, doordat zijn muur tegelijk naar beneden komt. Elke mokerslag lokt een nieuw proces-verbaal uit.

Mijnheer Lobbes maakte nog eenige tegenwerpingen, maar de inspecteur vertrok, na beleefden groet.

—    Hoe is de toestand nu in de fabriek, Van Duren? vroeg de fabrikant den binnentredenden ingenieur.

—    De metselaars hebben stopgezet en zijn vertrokken, maar mijn mannen zijn aan het werk gebleven. De heeren van het Algemeen Technisch Bureau zijn er óók van door. Die heele geschiedenis dreigt een bom duiten te kosten, Lobbes, zei de ingenieur rustig, een sigaar uit Lobbes’ kistje nemend. Maar vertel me nu eens, vriend, hoe komt het dat jij opeens zoo opstuivend bent geworden? Zóó ben je nooit geweest. Er is iets in je gevaren, wat met geen woord is aan te duiden. Het schijnt, dat je liefst met één hand-omdraaien de heele wereld zou willen veranderen. Je bent driftig, ongeduldig, onvoorzichtig, wispel-

93