Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

Zijn vader richtte zich fier op en keek hem met een blik van onverzettelijkheid aan, hoewel hij ook door en door nat was.

—    En tóch zal die muur gesloopt worden, zei hij vastberaden. Kooymans, als het staan je niet al te moeilijk valt, help me dan even m’n jas uittrekken. Het ding kleeft warempel aan me vast.

XI

JORIS JOCHEM’S MES SNIJDT AAN BEIDE KANTEN

Een inspecteur van politie en tien agenten hadden twintig minuten werk met het kalmeeren der opgewonden, natgespoten, buren, buurt-genooten en voorbijgangers. Hij luisterde naar hun bezwaren en klachten tegen den heer Lobbes en ging naar diens kantoor, zoodra zijn aanwezigheid op straat niet meer dringend noodig was.

De fabrikant wees hem een stoel aan, bij den haard, doch de inspecteur zei droogweg dat hij niet op visite kwam. Hij kwam slechts even melding maken, dat er meervoudig proces-verbaal was opgemaakt.

—    Maar wat willen die menschen dan toch van me en waarvan beschuldigen ze mij? vroeg de heer Lobbes, opnieuw verwonderd. Ik heb geen voet buiten mijn fabriek gezet en al de werkzaamheden geschieden op mijn eigen terrein.

—    Dat maakt de rechter uit, antwoordde de inspecteur, schouderophalend. U wordt aangeklaagd wegens inbraak, wegens insluiping en diefstal, wegens het gewelddadig toegang verschaffen in het huis eens anders, wegens beschadiging van onroerend goed, wegens het plegen van huisvredebreuk, het veroorzaken van volksverzamelingen, verstoring van neringbedrijf en wegens het belemmeren van bevoegden in de uitoefening van hun plicht.

92