Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

hoofdopzichter getrokken lijn in den betonnen vloer te hakken. De herrie in de fabriek werd nu zoo overweldigend, dat een ieder beide handen voor de ooren hield.

Een slagersjongen kwam nu de fabriek binnen.

—    Wat heb jij voor een boodschap, Kippie? vroeg Van Giesen, die het buurjongetje kende.

Hij verwachtte reeds een klacht van den buurman.

—    De baas vraagt, of die herrie aan den muur nog lang duurt. Hij kan de klanten niet verstaan en vergist zich telkens met wegen en terugbetalen.

Aangevuurd door dat blijk van belangstelling in hun arbeid, gaf een metselaar nu een geweldigen mokerslag op zijn breekijzer. Dat schoot vooruit en stiet een paar brokken steen weg.

Onmiddellijk daarop stormden de slager, twee van zijn knechten en vier of vijf nieuwsgierige buurvrouwen de fabriek binnen.

—    Zeg eens, mijnheer Lobbes! schreeuwde de eerste, wil je soms mijn winkel sloopen, mijn zaak ruineeren en me het brood uit mijn mond stooten! Wat moet dat met die slooperij? Denk je dat ik mijn huis gratis getegeld krijg? Of maak je studies als inbreker?

Zijn knechts voegden er nog eenige uitdrukkingen aan toe en ook de buurvrouwen lieten haar stemmen hooren.

—    Ophouden mijnheer? vroeg de onderbaas geschrokken.

—    Sla dóór! riep mijnheer Lobbes, sloop dien muur weg. Ik zou wel eens willen zien, of ik met mijn eigen huis mag doen wat ik wil, of niét.

Karei trok hem aan zijn mouw.

—    Vader, ga nu niet té ver, fluisterde hij. U weet misschien niet eens zeker, of dat huis je eigendom is.

—    Weet jij' dan wie de eigenaar is? wierp mijnheer Lobbes hem tegen.

87