Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

—    ZietU hier dan soms drie zijmuren? vroeg mijnheer Lobbes sarcastisch.

De onderbaas deed nog een vergeefsche poging, zijn moker en breekijzer te pakken. Toen gaf hij die voorloopig op en voerde zijn mannen tegen den anderen muur aan. Weldra steunde die nu onder de zware slagen.

Intusschen trad de directeur van het Algemeen Technisch Bureau op Lobbes toe.

—    Ik kom de lift opmeten, zei hij koel, een nijdigen blik werpend op Van Duren.

—    Geef U maar geen moeite, dat doe ik al, zei deze vriendelijk-zoetsappig.

—    Mijnheer Lobbes, ik doe een beroep opU. HebtU mij gisteren de uitvoering der lift opgedragen, ja of néé?

—    Het spijt me, mijnheer, maar ik kenU niet, antwoordde de aangesprokene. Ik hebU bij mijn weten zelfs nog nooit gezien. Hoe kan ik U dan iets hebben opgedragen?

Mijnheer Lobbes was inderdaad zijn bezoek van den vorigen dag aan het bureau vergeten. De scènes thuis en zijn ongewoon veel drinken hadden zijn geheugen opnieuw verstoord. Zijn wispelturig geworden karakter kon ook niet alle beelden blijvend vasthouden.

—    Zoo mijnheer, hebtU mij nog nooit ontmoet ? vroeg de ingenieur sarcastisch. Nu, we zullen zien. Mijnheer Vermeer, wendde hij zich tot zijn opzichter, wees zoo goedUw opmetingen en berekeningen te maken. Mijnheer I brulde hij den heer Lobbes in het gezicht, alsU dan geen twee liften op dezelfde plaats wilt hebben, zultU mij zeker een behoorlijke schadevergoeding betalen. Reken er op dat ik een aanklacht indien wegens liftbouw-breuk.

Hij brulde niet zoozeer uit opgewondenheid, dan wel omdat de werklieden van Van Duren waren begonnen langs een door hun

86