Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

portret gegeven, zooals moest blijken uit een regel schrift en een hand-teekening onder elk. En die onderschriften getuigden zonder uitzondering van den oprechten dank der schenkers, voor de waardevolle diensten van den knappen detective.

Cora zette zich, van ontroering vervuld, op de sofa neer en strekte werktuigelijk de hand uit naar een der tijdschriften, die op tafel lagen. Maar ze keek het blad niet in ; ze kon den blik bijna niet afwenden van de portretten dier velen, die vroeger op h£ar plaats, op deze sofa, hadden gezeten. En die, evenals zij, geduldig hadden gewacht tot zij in de tegenwoordigheid van den detective zouden worden toegelaten.

Na een kwartier geleidde het kleine meisje haar naar het kantoor van den grooten detective, een trap hooger.

— Breng 22 x 3 iⁿ kennis met Vraagteeken, Dubbele Punt; klonk een stem. Voorzie Radio Drie Kwart van S. H. Linksom. Groen is lila! Zorg er voor, dat niemand mij stoort in mijn gewichtig gesprek met deze dame.

Het kind knikte ernstig en trok de deur achter zich dicht.

Cora trad eenige stappen nader en keek verwonderd om zich heen.

Het kantoor van den detective was groot en ruim verlicht door twee breede, ouderwetsche ramen. Voor het eene stond een bureau, waaraan een man zat, in een easy-chair. Ze keek hem eenige oogenblikken met buitengewone belangstelling aan.

Hij was opmerkelijk klein en breed en had een tonvormigen buik. Zijn ietwat opgeblazen, rood gezicht was begroeid met stoppels, die veel weg hadden van een gekort wiekten baard. Zijn mond was breed, doch een glimlach, welken hij nu en dan tevergeefs trachtte te onderdrukken, gaf hem een expressie van goedigheid. De oogen waren naar verhouding klein, zonder uitdrukking. Een glans van welwillendheid en sympathie vergoedde echter het gemis aan geest er in, en gaf het geheele gezicht een prettigen, vertrouwensvollen aanblik.

63