Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

Dat was een verademing voor de dames. Maar bij zijn antwoord keken ze elkaar met onverholen verbazing aan.

—    Als je zoo goed wilt zijn, heel graag, Lena, zei mijnheer Lobbes, met vriendelijken klank in zijn stem.

—    Hard of half-zacht, mijnheer?

—    Zooals het uitvalt, Lena, antwoordde hij op denzelfden toon. Het is jou toevertrouwd, nietwaar?

Daarna vouwde hij het ochtendblad open en keek het door, zonder er aan te denken een gesprek met zijn vrouw of dochter te beginnen. Dezen keken elkaar weer aan, in onbegrijpen. Doch, toen Lena het ei binnen bracht en mijnheer Lobbes haar overvriendelijk bedankte, fronste Cora bedenkelijk de wenkbrauwen.

Hoewel zij trachtte haar gelaatstrekken te bedwingen, las haar moeder toch haar gedachten er op.

Zou het kunnen zijn, dat die buitengewone vriendelijkheid een grond had ? Waarom was vader opeens zoo vriendelijk tegen Lena, na haar gisteren bijna de deur te hebben gewezen? dacht het meisje. Was zijn veranderde houding tegen de familie dan slechts een pose? En ook zijn gedrag tegenover Frits Waller en Leo? Maar nee, h&ix vader kon niet veinzen en was geen huichelaar. Indien deze man dus tegen allen behalve Lena norsch en onuitstaanbaar was, dan moest hij daarvoor zijn redenen hebben. En dat kon dan slechts zijn, dat Lena van de vreemde verwisseling van haar vader af wist.

Die gedachten verbitterden Cora tegen het dienstmeisje, doch vuurden haar tevens nog sterker aan, de oplossing van het familiegeheim te zoeken.

Al zou het onderzoek haar geheele spaargeld kosten, ze zou het er aan spendeeren om aan die droevige omstandigheden een eind te maken.

Het was een oogenblik van opluchting voor de beide vrouwen, toen

59