Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

nu eigenlijk? Of, speelden ze comedie? Sprak hun geweten of hun zenuwgestel? Om dat te ervaren, zou hij om advies moeten bij een dokter en een psychiater. Hij nam dat zich stellig voor te doen.

—    Karei zou bij Leo eten, omdat ze de notulen van hun ver-eeniging voor de vergadering van morgenavond nog moeten opstellen, antwoordde Cora, na korte stilte. Hij brengt hem straks mee.

—    Zoo, komt dat jongmensch nog geregeld hier?

Nu staarde zelfs Cora hem weer met groote oogen aan, hoezeer ze zich voorhield, het „vaderraadsel” reeds te hebben opgelost. Of dat „jongmensch” nog geregeld hier kwam, vroeg hij.

Leo Garrels was immers haar verloofde, haar aanstaande man en Karel’s beste vriend. Vader’s vraag klonk, of hij voor hem een onverschillige, een vreemde was, die zich zoo maar bezoeken bij de familie Lobbes aanmatigde. En dat, niettegenstaande Leo al minstens tien jaar als vriend thuis kwam en vader altijd welkom was geweest. Wat voor tooneelen dat misverstand nu weer zou geven, daar Leo meer spieren dan geduld had, was niet moeilijk te voorzien. Ze vreesde er reeds voor.

Frits Waller vond de atmosfeer steeds drukkender worden. Hij stond op.

—    Kom, ik stap maar op, Herman, zei hij hartelijk, zijn vriend de hand toestekend.

—    Dat lijkt me ook wel het verstandigst, antwoordde Lobbes schamper, de hand negeerend. Je moet je onder al dat gedraai wel verlegen voelen, dunkt me.

Dat antwoord deed Waller schrikken. Nu was zijn vriend opeens ten opzichte van hem óók veranderd. Hij had nog wel verwacht, dat Lobbes warm zou aandringen nog een uurtje te blijven. Misschien zou een langer gesprek oude herinneringen hebben doen

49

4