Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

Hij bukte zich voorover. De anderen behoefden zijn gedachten niet van zijn gezicht te lezen. En zeggen wou hij niets meer, want niemand scheen meer verstandig te kunnen denken of praten.

De maaltijd verliep in bijna onafgebroken stilte. Cora en Media fluisterden nu en dan eenige woorden en een enkelen keer richtte Waller zich tot Lobbes of zijn vrouw. En dan antwoordden zij hem kort en onsamenhangend.

Mijnheer Lobbes zat intusschen te peinzen, maar kon niet tot een oplossing komen. Waller was nooit getrouwd geweest. Zijn verloving, vele jaren geleden, was door zijn meisje plotseling verbroken en spoedig daarna was ze met een ander getrouwd. Lobbes had hem nooit naar de reden ervan gevraagd en Waller had zich er nooit over uitgelaten. Maar wel hadden vrienden er op gezinspeeld, dat een goede bekende van Waller, een schilderes, er meer van wist. Zou die dan wellicht iets naders omtrent dat kind hebben geweten? peinsde hij. En zou Waller haar misschien tot zich hebben genomen? Maar waarom speelde hij dan comedie in plaats van eenvoudig te zeggen, dat hij tot dat meisje in betrekking stond? Als hij haar een poos aan Margie wou toevertrouwen, waarom dan dat gekke voorwendsel genoemd? Zeventien jaar zou dat meisje zijn. Zóó lang had zijn beste vriend haar bestaan dus voor hem geheim gehouden. En nooit had hij er iets van gemerkt.

Het onprettigst vond hij, dat Cora, en misschien zelfs Karei, in deze gekke komedie meespeelden. Wellicht ook Lena. Het leek wel een samenzwering om hem het geloof in eigen verstand te doen verliezen. Hij lachte bitter.

De anderen keken hem aan, maar schrokken van zijn boozen blik. En nu was het zijn vrouw, alsof Cora hem direct had doorzién en de waarheid had gezegd.

Deze man was niet Herman Lobbes, niet haar man en niet de vader

46