Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

het vreemde geval kon oordeelen, was haar inzicht juist. Maar wat baatte dat? Wat voor nut zou het zelfs hebben haar de geheele toedracht der zaak te vertellen? Had Dr. Vogel zelf hem niet gezegd, dat Lobbes’ verandering onherroepelijk was?

Zoo ging de onprettigste middag, welke het drietal ooit had doorgebracht, voorbij. Waller kon het niet van zich verkrijgen, de vrouwen in die omstandigheden alleen te laten. En toch, vond hij voor haar geen nut in zijn aanwezigheid. De waarheid dorst hij toch niet te zeggen.

Hij sprak met mevrouw Lobbes en Cora af, dat geen van de drie tegen Lobbes zou zinspelen op zijn vreemd gedrag, van dien ochtend. Bleek dat bij zijn thuiskomst te zijn overgedreven, zooveel te beter. Maar, toonde hij nog dezelfde te zijn, dan zouden zij zich houden, of ze niets bemerkten en zich tegenover hem gedragen als gewoonlijk.

Cora weigerde aanvankelijk aan dit comediespel, zooals zij het noemde, mee te doen. Nu het steeds sterker in haar sprak, dat de man, die thuis was gekomen, niet haar vader kón zijn, wilde ze hem ook niet als zoodanig erkennen. Maar op aandringen van moeder beloofde ze toch, Waller’s raadgevingen te volgen.

Mijnheer Lobbes liep Lena snel voorbij, met korten groet. Toen hij de huiskamer binnen kwam, zaten zijn vrouw en Waller schijnbaar ernstig te converseeren en schreef Cora ijverig een brief.

— Goeden middag 1 Hé, Frits, dat is aardig van je. Hoe wist je dat ik hier was ?

Cora wierp Waller een smeekenden blik toe, als verzocht ze hem haar niet te verraden. Hijzelf was zeer verbaasd. Niets in Lobbes’ gezicht of optreden toch verried, dat hij zich hun ontmoeting van dien ochtend nog herinnerde. Hij nam zich daarom voor, er ook niet op te zinspelen.

37