Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

Bij die gedachte brak hem het angstzweet uit.

Dit was de oplossing, dit en niets anders. En vandaar ook die treffende eenstemmigheid tegen hem. Ze wisten niet beter.

Mijnheer Lobbes bekroop de lust, den chauffeur te zeggen, eerst naar den dokter te rijden. Misschien zou het wel goed zijn, dat hij hem én zijn operatie-kist meteen meenam. Als het tenminste al niet te laat was om in te grijpen.

Maar de auto reed al zijn straat in. Dus besloot hij die paar minuten nog maar af te wachten en alles onder de oogen te zien.

Hij bereidde zich echter op het ergste voor. Doch, toen hij Lena zag aan de deur staan, onder vroolijken dialoog met een kruideniersbediende, voelde hij zich opeens weer verlicht. Dat meisje kon onmogelijk zoo harteloos zijn te schertsen, dacht hij, als tijdens zijn afwezigheid haar mevrouw erger was geworden.

Frits Waller had zich na het vertrek van zijn vriend niet op zijn gemak gevoeld. Hoewel Dr. Vogel met stelligheid volhield, dat Lobbes niet onder hypnose of anderen invloed was, kende hij hem té goed om niet te weten, dat deze toestand niet zijn normale was.

—    Maar je kunt hem toch niet door het leven laten gaan in de overtuiging, dat hij een April-kind is, terwijl hij in Mei zijn verjaardag viert! riep hij vertwijfeld uit.

—    Wie weet, antwoordde Dr. Vogel raadselachtig, of hij voortaan niet inderdaad zijn verjaardag in April zal vieren. Als zijn humeur

3