Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

zaken spreken, zei Van Duren, zich tot kalmte dwingend. Als je het goed vindt, loop ik vanavond even bij je aan. Maar volg mijn raad en slaap eerst je vermoeienis uit. Je bent geweldig overspannen, man.

Bij dat gezegde vloog er zoo’n woeste uitdrukking over Lobbes’ gezicht, dat Van Duren onwillekeurig terug deinsde. Hij drukte de deur daarbij open.

■— Goed! riep Lobbes, die dacht dat Van Duren hem de deur wees. Dan zal ik de lift opdragen aan een firma, die er niét eerst vier weken lang over hoeft te slapen.

Zonder groet liep hij heen en liet zich naar een ander bureau rijden. De chef legde aanstonds groote teekeningen uit, op drie tafels en ten laatste op den vloer van het kantoor. Vervolgens liet hij eenige miniatuurliften van verschillende constructies loopen voor Lobbes’ verbaasde oogen en toen nam hij hem mee naar de fabriek.

Onder het bezichtigen van motoren, liftkasten, stalen rails en allerlei onderdeden, verloor mijnheer Lobbes grootendeels zijn gemelijkheid. Toch bleef hij kortaf in zijn antwoorden en vragen, bij het gesprek met een opzichter en een ingenieur over den bouw der lift. Ook betoonde hij zich erg wisselvallig. Binnen verloop van twintig minuten wisselde zijn keus over vijf verschillende constructies en bij elke nieuwe gedroeg hij zich, alsof hij ternauwernood aan een groot bedrog was ontkomen.

De chef beloofde den volgenden ochtend reeds in de fabriek het werk te laten opnemen en opmeten, een dag later een begrooting in te zenden en eventueel den derden dag reeds met de werkzaamheden te beginnen.

— Vlug, billijk en tip-top in orde zijn mijn voorwaarden, zei mijnheer Lobbes nog eens.

Toen stapte hij in de taxi en liet den chef in gepeins, over zijn zonderlingen, nieuwen klant, achter.

30