Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

Maar dit weet ik zeker, ik heb tegen hem nog nóóit over mijn beenen geklaagd. En zoover ik weet, loop ik met gemak tegen een jongen kerel op.

Karei knikte peinzend. Toen nam hij een sigaret en stond op, om de geheele fabriek te inspecteeren.

Mijnheer Lobbes knikte den kellner stug toe, ging het restaurant uit en wenkte een chauffeur. Hij was als volgepropt met energie en wilde liefst alles achter elkaar afdoen. Hij had een gewaarwording als was er tijdens zijn afwezigheid ongehoord geluierd en waren er vele zaken veronachtzaamd.

Het eerst reed hij naar het Technisch Bureau Van Duren, hetwelk hij, naar hij zich verbeeldde, de opdracht had gegeven in zijn fabriek een lift volgens de nieuwste constructies te bouwen. De Directeur was een oud schoolvriend van hem, maar des te meer verbitterde diens getalm hem. Ook al een, die van zijn afwezigheid misbruik had gemaakt, dacht hij.

—    Mijnheer Van Duren op zijn kantoor? vroeg hij de typiste op het voorkantoor.

—    Ja, mijnheer. Wie kan ik zeggen, dat er is?

Mijnheer Lobbes lachte grimmig.

27