Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

Herman. Altijd heb je alles met me besproken en dikwijls heb je mijn raad gevraagd. Ben je dat opeens vergeten? Waarom ben je plotseling veranderd ?

Mijnheer Lobbes fronste de wenkbrauwen.

—    Dit is nu voor de zooveelste maal dat ik je er op attent moet maken, dat jij je met de huishouding moet bemoeien en dat de zaak mij aangaat, zei hij norsch. Uit! Ik verkies niet langer je bemoeizucht te ondergaan.

Onder die toornig uitgesproken woorden was mevrouw opgestaan en blikte hem verontwaardigd aan. Mijnheer Lobbes trok de schouders op. Toen liep zijn vrouw snel de kamer uit.

Direct daarop kwam Cora binnen, hoogrood en geagiteerd.

—    Pa, wat hebtU tegen moeder gezegd? vroeg ze opgewonden.

Mijnheer Lobbes stond op.

—    Zijn die paar broodjes nu nóg niet klaar? vroeg hij streng.

—    Wit heeft U tegen moeder gezegd? U hebt haar vreeselijk gegriefd.

—    Wel heb ik van mijn leven! viel mijnheer Lobbes uit, en sloeg met de vuist op tafel. Wat is hier dan toch voorgevallen, tijdens ik weg was? Is alle respect voor je vader dan uit je verdwenen? Vlug, twee broodjes, en kook er een paar eieren bij. Maar hard.

—    Hard ? En U eet ze nooit dan half-zacht.

—    Hard, hard. Wié zegt jou van half-zacht? Ik heb van mijn leven geen half zacht ei gegeten. En nu snel; heb ik ooit zoo’n weerspannig kind gezien?

Cora trad ruggelings naar de deur, ongeloovig ’t hoofd schuddend. Dat was vader nietl Deze man kón haar goede, zachtmoedige vader niet zijn.

—    Wat draal je nu nog I Moet ik bij geval die paar spiegeleieren uit een restaurant laten komen?

14