Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

ouden man, die hem bewonderend naoogde, toe. Als de vervolgers die vinden, kunnen ze mijn spoor nagaan 1

Oom Karei snelde toe om hem te gehoorzamen, toen een nieuw gerinkel, boven zijn hoofd, hem deed schrikken en vluchten. Een glasscherf achterhaalde hem en kerfde zijn wang open. Joris Jochem had in zijn haast, op de slingerende ladder, een ruit ingetrapt.

Aan den overkant werden ramen opgeschoven en deuren geopend. Menschen kwamen kijken en riepen Joris Jochem dreigend na. De deur van Lobbes’ huis ging open en Lena trad naar buiten. Ze oogde perplex den man na, die bij klaarlichten dag langs een touwladder haar huis beklom.

Buren kwamen nu aangeloopen, wandelaars snelden toe. Joris Jochem had het boveneind van zijn ladder bereikt en greep zich onder aan het balcon vast. Daar hoorde hij een kreet van schrik boven zich.

Opkijkend ontwaarde hij een lief jong meisje, van ongeveer zeventien jaar, op het balcon. Ze keek hem verschrikt aan, als was ze niet in staat om te gillen.

— Spoedig opmerken, samenvatten, oordeelen, gevolgtrekkingen maken en optreden, Joris Jochem, zei hij bliksemsnel tot zichzelf en slingerde zich omhoog. Toen, met zijn voeten boven aan het balconhek hangend, keek hij naar beneden.

In die weinige oogenblikken was er een groep menschen saam-gestroomd om oom Karei heen. Een dame had hem een zakdoek geleend, om zijn wang te verbinden, denkend, dat hij een toevallig voorbijganger was. Hij had den zakdoek aangenomen, snel zijn neus uitgesnoten en hem toen teruggegeven. Dat gebaar had de dame zwaar beleedigd en een der toegesnelde wandelaars had er aanleiding in gezien, oom Karei op de niet-bloedende wang een pats te geven.

In plaats van zich te verweren, greep Karei de touwladder, in het vaste voornemen eerder te willen sterven, dan zijn chef te laten

122