Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

—    Spoedig opmerken, samenvatten, oordeelen, gevolgtrekkingen maken en optreden, Joris Jochem, mompelde de bekwame detective tegen zichzelven. Dit meisje was dus, volgens de jongejuffrouw, de handlangster van mijnheer Lobbes. Of, de vertrouwelinge van mevrouw Lobbes, volgens haar man. In elk geval een belangrijk persoon. Daarom is het beter de jongejuffrouw te spreken, voor ik mij bekend maak aan het dienstmeisje.

Hij blikte naar boven. Op de tweede verdieping was een balcon. Onwillekeurig greep zijn hand tusschen zijn vest naar de touwladder. Hij overwoog. Eén koenen greep, een handige slingerbeweging en de haak van zijn ladder zat aan het balcon vast. Wie weet, of het hem langs dezen weg niet gemakkelijk zou vallen te onderzoeken, of die zoogenaamde jongste dochter een levend wezen was, óf dat men zich maar verbeeldde, dat ze bestond.

Joris Jochem wierp een blik om zich heen. Op meer dan honderd meter afstand naderden eenige wandelaars. Hij en oom Karei, die onverschillig aan den overkant tegen een pui leunde, waren de eenigen in dit gedeelte der straat.

—    Karei, let op! riep hij half luid, onderwijl zijn touwladder ontrollend, denk er om, dat je me niét kent en vreemd voor me bent. Maar als er één me nabij komt, sla hem dan tegen den grond, als je hem aan kan. Maar, geen bloed vergieten.

Bij zijn laatste woorden slingerde en zwiepte hij zijn touwladder als een lasso omhoog ; het eene eind met den ijzeren haak schoot naar boven. Joris Jochem miste den worp op het balconhekje, waarop hij had gedoeld. De ijzeren haak sloeg rinkelend door een der ruiten van de eerste verdieping en hechtte zich aan een der raamroeden vast.

De stoutmoedige detective bedacht zich niet, stapte op zijn touwladder en besteeg die.

—    Neem die paar glasscherven weg, Watson! schreeuwde hij den

121