Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

te doen hebben. Het komt er voornamelijk op neer, dat je met hem mee gaat om moordenaars en dieven op te sporen, als hij daartoe een opdracht krijgt. Je loon kun je als gewoonlijk ’s Zaterdagsmiddags hier halen. En als je er maar voor zorgt, dat mijn zoon niets overkomt, zul je er geen spijt van hebben, dat je in die nieuwe betrekking bent gegaan. Dus ik hoop, dat ik op je kan vertrouwen.

Sinds dien achtte JorisJochem OomKarel, zooals hij door mevrouw Jochem en Stientje werd genoemd, als helper en raadsman niet minder gewichtig dan Sherlock Holmes zijn Dr. Watson had beschouwd.

Tezamen gingen zij nu uit de Achterstraat de gracht op.

Joris Jochem beschouwde het als zijn eerste werk, poolshoogte te gaan nemen, in het huis van den heer Lobbes. Toen zij een dikken boom passeerden, kroop de detective er achter en wees oom Karei, dat hij eveneens zou doen.

—    Waarvoor dient dat nu weer? vroeg de lange man ongeduldig. Denk je dat de jongens ons den heelen weg naloopen, Joris?

—    Zij, of anderen, Watson, antwoordde de detective op geheim-zinnigen toon.

—    Hoe noem je me? vroeg oom Karei wantrouwend, zeker wel voor de vijftigste maal, sedert hij Joris Jochem's handlanger was.

—    Watson, en daar kun je trotsch op zijn, antwoordde deze, als gewoonlijk op die vraag. Het is een naam, die door een der beroemdste detective-vrienden met eer werd gedragen.

—    Als je het mij vraagt, heb ik liever, dat je me oom Karei noemt, of Karei, als je haast hebt, zei de oude man zenuwachtig. Dan weet ik tenminste, dat je het tegen mij hebt. En ik vind, dat we nu maar weer moesten doorloopen. Anders zitten we over een kwartier dik onder de rupsen, die van de takken vallen.

114