Het wondere avontuur van den heer Herman Lobbes

Waller en Vogel traden terug, stom van verbazing. De beide werklieden lieten Karei gelijktijdig los, hetgeen deze nog juist benutte om beiden een mep te geven.

De man, die Kooyman’s klappen in ontvangst had genomen, wreef zijn wang.

De oude boekhouder richtte zich trotsch op en stak een sigaar op.

—    Wie is hier de heer Herman Lobbes? vroeg de ambtenaar in burger.

—    Ik, om U te dienen.

—    Mag ikU dan verzoeken even ter zijde te gaan? Alle anderen volgen mij. Die niet goedschiks meegaat, wordt geboeid. Bij weerstand bieden wordt er geschoten.

Toen viel zijn oog op de werklieden, die weer hun moker en houweel hadden opgenomen.

—    Leg die twee de boeien aan, Kreukel, commandeerde hij een brigadier. Of zij gek zijn, weet ik niet, maar we zijn juist bijtijds gekomen om hun te verhinderen, hun naam in het grootboek te schrijven

Niemand lachte om die geestigheid. Mijnheer Lobbes zette zijn hoed op en ging den winkel door. Voor de deur stond een politie-auto en er om heen een drietal agenten met getrokken sabels. Een dozijn anderen beproefden het verkeer, dat door de toestroomende nieuwsgierigen totaal was gestremd, weer op gang te helpen.

Zijn winkelbedienden keken hem schuchter aan, toen hij hen voorbij liep, maar durfden niets vragen.

Mijnheer Lobbes droeg één hunner op, een taxi te bestellen. Hij wachtte.Twee agenten kwamen nu het kantoor uit en den winkel door, Vóór hen liepen de twee werklieden van Van Duren, de handen op den rug geboeid. De mannen schertsten evenwel, overtuigd dat het misverstand spoedig zou zijn opgehelderd en men hun een ruime schadevergoeding zou uitkeeren.

in